Jeden z czołowych aktorów amerykańskich, który równie dobrze sprawdza się w rolach irytujących szkodników, jak i zuchwałych, ambitnych dorobkiewiczów.
Dreyfuss stopniowo zyskiwał na popularności, najpierw przyjmując pomniejsze rólki w filmach (np. w "
Absolwencie" 1967 roku) i telewizji, zanim przyciągnął uwagę rolą Baby Face Nelsona w filmie
Johna Miliusa "
Dillinger" (1973). Zwrócił na siebie uwagę filmem "
Amerykańskie graffiti" (1973), w którym zagrał młodzieńca z koledżu, oraz rolą nerwowego żydowskiego chłopca w "
The Apprenticeship of Duddy Kravitz" (1974). W pierwszej połowie lat siedemdziesiątych
Dreyfuss został okrzyknięty wielką gwiazdą, grając w dwóch najbardziej przerażających filmach tamtego okresu: "
Szczęki" (1975) i "
Bliskie spotkania trzeciego stopnia" (1977). Zdobył Oskara dla najlepszego aktora swoją pierwszą romantyczną rolą bezrobotnego aktora w "
Goodbye Girl" (1977).
Po problemach z narkotykami i kolejnych niepowodzeniach zawodowych,
Dreyfuss odzyskał popularność w połowie lat osiemdziesiątych, dzięki udziałowi w "
Down and Out in Beverly Hills"
Paula Mazursky'ego (1986) u boku
Bette Midler i
Nicka Nolte. W tym samym roku
Dreyfuss pojawił się w nostalgicznym filmie
Roba Reinera "
Stand by Me". Najbardziej znaczące filmy
Dreyfussa z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych to "
Moon Over Parador" (1998), "
Always"
Spielberga (1989), "
Pocztówki znad krawędzi" i "
Rosencrantz i Guildenstern nie żyją" (1990). Pojawił się wraz z
Holly Hunter,
Geną Rowlands i
Dannym Aiello w komedii romantycznej "
Once Around" i u boku
Billa Murray'a w komedii "
Co z tym Bobem" (1991).
Dreyfuss udzielał się także w teatrze i telewizji, a do filmów powrócił w adaptacji sztuki
Neila Simona "
Lost in Yonkers" (1993), a także rolą płaczliwego opozycjonisty w "
Prezydencie - Miłość w Białym Domu" (1995). Otrzymał najlepsze recenzje za rolę zdeterminowanego, twórczego nauczyciela muzyki, który próbuje sobie radzić z głuchym synem i wymaganiami kariery w "
Symfonii życia" (1995).